Hogan & Hartson Jamka sp.k.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 20 października 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie orzekania o zdolności do czynnej służby wojskowej oraz trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. z dnia 23 listopada 2006 r.) Na podstawie art. 30a ust. 4 i 5 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm. 1) ) zarządza się, co następuje: § 1.  W rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie orzekania o zdolności do czynnej służby wojskowej oraz trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. Nr 151, poz. 1595) wprowadza się następujące zmiany:   1)   w § 3 ust. 1: a)  w pkt 1 lit. d otrzymuje brzmienie: "d)  w Żandarmerii Wojskowej,", b)  po pkt 7 dodaje się pkt 8 w brzmieniu: "8)  żołnierzy rezerwy przeznaczonych do odbycia lub odbywających czynną służbę wojskową w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego albo w Służbie Wywiadu Wojskowego.";   2)   w § 9: a)  w ust. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4)  w Żandarmerii Wojskowej;", b)  po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu: "1a.  Niezależnie od orzeczenia o zdolności do czynnej służby wojskowej, w stosunku do żołnierzy rezerwy przeznaczonych do odbycia lub odbywających taką służbę w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego albo w Służbie Wywiadu Wojskowego wojskowe komisje lekarskie wydają orzeczenia o zdolności lub niezdolności do tej służby.";   3)   w § 10 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: "1)  załączniku nr 2 do rozporządzenia - w odniesieniu do czynnej służby wojskowej, o której mowa w § 9 ust. 1 pkt 3-5, 7 i 8, a na potrzeby orzekania o zdolności do odbywania czynnej służby wojskowej, o której mowa w § 9 ust. 1 pkt 4, również w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia...

OŚWIADCZENIE SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 10 lipca 2003 r. w związku z 60. rocznicą tragedii wołyńskiej (M.P. z dnia 24 lipca 2003 r.) Sześćdziesiąta rocznica tragedii ludności polskiej na Wołyniu i w Galicji w czasie niemieckiej okupacji skłania do myślenia o przeszłości i o przyszłości polsko-ukraińskiego sąsiedztwa. Tragedii Polaków mordowanych i wypędzanych z ich miejsc zamieszkania przez zbrojne formacje Ukraińców towarzyszyły również cierpienia ludności ukraińskiej - ofiar polskich akcji zbrojnych. Była to tragedia obu naszych narodów. Pomordowanym i poległym na Wołyniu i w Galicji należy się szacunek i pamięć. Pochylamy głowy przed niewinnymi ofiarami. Nie może być usprawiedliwienia dla terroru, przemocy i okrucieństwa. Prawda o tamtych dramatycznych latach jest bolesna dla wszystkich. Polacy i Ukraińcy powinni ją jednak poznawać. Prawda, choćby najbardziej tragiczna, jest niezbędna do budowy trwałego porozumienia. Bolesne doświadczenia powinny stanowić dla nas również źródło refleksji o tym, że na nienawiści i konfliktach pomiędzy nami korzystali nasi przeciwnicy, a my - zawsze traciliśmy. Historia Europy jest pełna przykładów narodowych waśni, wojen, krwi i okrucieństwa, ale są też przykłady pojednania i porozumienia narodów, które chciały i potrafiły przezwyciężyć najtrudniejszą nawet przeszłość. Moralnym obowiązkiem tych, których sumienia wciąż porusza tragedia sprzed 60 lat, jest wezwanie do pojednania naszych narodów w imię przyszłości, w imię wspólnoty celów. Niech umiejętność przebaczania stanie się fundamentem lepszej przyszłości, dobrego sąsiedztwa i przyjaźni polsko-ukraińskiej.